درحالی که دبیر انجمن صنایع لبنی گرانی ۵۰ درصدی را «لطفِ پلهای» به ملت مینامید، اما قدرت خرید مردم پاسخی غیرمنتظره به این ادبیات داد و حالا با پر ماندن یخچالهای فروشگاهها و نزدیک شدن تاریخ انقضای محصولات، آن «لطفِ ادعایی» به بحران مرجوعی برای کارخانهها تبدیل شده است و عقبنشینی ناگزیر قیمتها زیر سایه اتحاد نانوشته مصرفکنندگان موضوعی است که با مراجعه به سوپرمارکت ها به وضوح می توان دید.
پایگاه خبری شاخص بازار: درحالی که سفرههای مردم تحت فشار تورم هر روز کوچکتر میشود، افزایش 50 درصدی قیمت لبنیات طی تنها 10 روز، شوک جدیدی را به معیشت خانوارها وارد کرد، اما آنچه بنزین بر آتش خشم عمومی ریخت، اظهارات دبیر انجمن لبنی بود که گرانی مرحلهای را «لطف» به مردم دانست اما حالا مصرفکنندگان با سلاح «تحریم خرید»، نقطه ضعف بزرگ این صنعت یعنی فسادپذیری کالا را هدف گرفتهاند.
ویترینهای پر و مغازههای خلوت؛ اولین پیامد اتحاد خودجوش مردمی علیه گرانی افسارگسیخته لبنیات است، اما برخلاف دفعات پیشین، این بار زمان به نفع تولیدکنندگان نیست؛ چراکه تاریخ انقضای محصولات در حال اتمام است و اصرار بر قیمتهای نجومی، کارخانهها را با بحران مرجوعیهای میلیاردی مواجه کرده است.
وقتی شکاف میان تولیدکننده و مصرفکننده با ادبیات توهینآمیز پر میشود، بازار به حالت تدافعی در میآید که کمپین #تحریم_لبنیات نه تنها یک اعتراض ساده به قیمت است، بلکه واکنشی است به مدیرانی که گمان میکنند با تقسیم کردن یک شوک بزرگ به چند مرحله، میتوانند افکار عمومی را فریب دهند و حالا باید دید آیا فشار تاریخ مصرف محصولات، مسئولان را به بازنگری در قیمتها وادار خواهد کرد یا خیر.
افزایش ناگهانی و 50 درصدی قیمت محصولات لبنی طی تنها 10 روز، موجی از نارضایتی و واکنشهای اعتراضی را در شبکههای اجتماعی به راه انداخته است به ویژه اظهارات جنجالی دبیر انجمن صنایع لبنی و شکلگیری کمپینهای خودجوش مردمی برای تحریم خرید براین انتقادات دامن زد.
اظهارات جنجالی: «لطف کردیم تدریجی گران کردیم!
یکی از محرکهای اصلی خشم عمومی، اظهارات رضا باکری، دبیر انجمن صنایع لبنی است؛ به طوری که او در پاسخ به انتقادات درباره سرعت بالای رشد قیمتها، با لحنی «توهینآمیز» اعلام کرد: ما برای رعایت حال مصرفکننده، این افزایش قیمت 50 درصدی را یکباره اعمال نکردیم؛ بلکه لطف کردیم و آن را در سه مرحله طی 10 روز به بازار تزریق کردیم تا شوک قیمتی ایجاد نشود و این منطق که «گرانی پلهای» نوعی خدمات به مشتری محسوب میشود، در فضای مجازی با واکنشهای تند مواجه شد و بسیاری آن را نادیده گرفتن توان خرید مردم دانستند.
در پی این اتفاقات، هشتگهایی با مضمون #تحریم_لبنیات و # نمیخریم در پلتفرمهای مختلف ترند شد که حاکی از آن است که این حرکت اولا به کاهش محسوس تقاضا اشاره داد؛ به طوری که گزارشهای میدانی از خردهفروشیها نشان میدهد که ویترینهای لبنیات برخلاف گذشته پر مانده و سرعت فروش محصولات بهشدت کاهش یافته است.
ثانیا فشار بر تاریخ انقضا باعث شده است لبنیات که کالایی فسادپذیر است، با خرید نکردن مردم روی دست فروشندگان و کارخانهها بماند تا آنها مجبور به بازنگری در قیمتها شوند؛ البته بسیاری از خانوادهها اعلام کردهاند که برای حمایت از این کمپین، مصرف لبنیات را برای مدتی به حداقل رسانده یا حذف کردهاند.
گزارشهای میدانی خبرنگار تابناک نشان میدهد که برای اولین بار «قدرت چانهزنی مصرفکننده» بر «لابی صنایع» غلبه کرده است به طوری که قیمتها روی محصولات 20 تا 30 درصد نسبت به قله گرانی کاهش یافته است برای مثال قیمت شیر یک لیتری از 73 هزار و 500 تومان به 48 هزار تومان و 700 تومان رسیده است و ماست دبهای 2 کیلویی از 155 هزارتومامن به 118 هزارتومان تقلیل پیدا کرده است همچنین پنیر 400 گرمی 110 هزارتومان بود که 94 هزار و 500 تومان شد.
قیمتها روی کاغذ و در مصوبات دولتی حدود 20 تا 30 درصد نسبت به قله گرانی کاهش یافته است، اما هنوز به قیمتهای ابتدای سال بازنگشته است که به نظر یم رسد موفقیت کامل این تحریم و کمپین ها زمانی مشخص میشود که محصولات با تاریخ تولید جدید و برچسب قیمتهای مصوب به وفور در مغازهها توزیع شود و به صورت موردی نباشد.